Een tweede blogpost naar aanleiding van de Wijvenweek.
Ik ben een vat vol meningen, maar ik probeer mezelf geregeld de vraag te stellen of mijn mening onderbouwd genoeg is om ze in de groep te gooien. Dat is niet altijd het geval, en dan probeer ik uit te vissen hoe ik ze wél delenswaardig kan maken. Soms lukt dat niet, en zwijg ik dan maar. Het was de ravissante actrice Charlotte Vandermeersch die even geleden in Humo liet vallen dat ze daar ook niet zo van hield, mensen die te pas en te onpas hun visie op de wereld wilden etaleren. Soms zwijg je inderdaad beter.
Ik denk dan aan de erbarmelijke lezersreacties op krantensites - samen te vatten onder de noemer 'Arm Vlaanderen' en gelardeerd met d/t-fouten - maar ook aan twitteraars die maar een half woord of 2 min televisie nodig hebben om hun mening in 140 ongenuanceerde tekens met hun medemens te delen.
Quizkandidaten worden instant op hun uiterlijk afgerekend, deelnemers aan realityprogramma's kunnen niet anders dan de grootste mongolen zijn.
Of vandaag: de berichtgeving over het tragische busongeval werd al snel als ramptoerisme naar de vuilnisbak verwezen. Ik zit al de hele dag op de redactie, en kan je met de hand op het hart vertellen dat mijn collega's in alle sereniteit het onwezenlijke proberen te vatten voor de krant van morgen. Dat mag ook eens gezegd worden. En nu ga ik naar huis, in mijn bad liggen weken.
Ik ben een vat vol meningen, maar ik probeer mezelf geregeld de vraag te stellen of mijn mening onderbouwd genoeg is om ze in de groep te gooien. Dat is niet altijd het geval, en dan probeer ik uit te vissen hoe ik ze wél delenswaardig kan maken. Soms lukt dat niet, en zwijg ik dan maar. Het was de ravissante actrice Charlotte Vandermeersch die even geleden in Humo liet vallen dat ze daar ook niet zo van hield, mensen die te pas en te onpas hun visie op de wereld wilden etaleren. Soms zwijg je inderdaad beter.
Ik denk dan aan de erbarmelijke lezersreacties op krantensites - samen te vatten onder de noemer 'Arm Vlaanderen' en gelardeerd met d/t-fouten - maar ook aan twitteraars die maar een half woord of 2 min televisie nodig hebben om hun mening in 140 ongenuanceerde tekens met hun medemens te delen.
Quizkandidaten worden instant op hun uiterlijk afgerekend, deelnemers aan realityprogramma's kunnen niet anders dan de grootste mongolen zijn.
Of vandaag: de berichtgeving over het tragische busongeval werd al snel als ramptoerisme naar de vuilnisbak verwezen. Ik zit al de hele dag op de redactie, en kan je met de hand op het hart vertellen dat mijn collega's in alle sereniteit het onwezenlijke proberen te vatten voor de krant van morgen. Dat mag ook eens gezegd worden. En nu ga ik naar huis, in mijn bad liggen weken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten